Περασμένα μεσάνυχτα- Νεογέννητη

Νταλί Σαλβαδόρ- Τα λιωμένα ρολόγια.

Είκοσι λεπτά μετά τις δώδεκα. 

Τριάντα... φεύγα και κάτι. 

Άλλος ένας χρόνος ολοκληρώθηκε. 

Μετράς πια εικοσιπέντε λεπτά μέσα στην έναρξη αυτού του νέου χρόνου 

που μόλις γεννήθηκε για εσένα. 

Νεογέννητη στα τριάντα και τόσο σου, 

όχι, δεν έχω πρόβλημα να πω την ηλικία σου, 

ένας αριθμός είναι άλλωστε. 

Άλλα είναι που μετράνε και βαραίνουν περισσότερο. 

Κι άλλα είναι εκείνα που σε κάνουν να γερνάς, 

κι όχι οι μέρες που μετράς. 

Μα δεν έχει σημασία πόσα χρόνια χτυπάει το ρολόι του κόσμου 

για τον καθένα σε αυτόν τον τόπο.

 Είναι θαρρώ πιο βαρυσήμαντες οι εμπειρίες σου, 

οι στιγμές σου, οι χαρές μα και οι λύπες σου. 

Εκείνα τα γεγονότα που σε σημάδεψαν 

κι εκείνα που δεν θέλεις ποτέ να ξεχάσεις. 

Μα πάνω από όλα είναι εκείνα που πρόσφερες 

εκείνα που έδωσες 

για να μπορέσεις να αντισταθμίσεις 

όσα σου δόθηκαν αλλά και όσα διεκδίκησες 

μα και όσα πήρες με το έτσι θέλω από την ζωή. 

Κι όσα ίσως δεν άξιζες αλλά σου χαρίστηκαν. 

Μα πρόσεχε! 

Θα έρθει στα σίγουρα η ώρα να ξεχρεώσεις.

Πώς νιώθεις; 

Δεν άλλαξε τίποτα. Μια μέρα ήταν, πάει και πέρασε.

Φίλοι πολλοί σε θυμήθηκαν.

Φίλοι πολλοί σου ευχήθηκαν...

μα όχι εκείνος....

Εκείνος σε ξέχασε και πάλι.

Ίσως πάλι προσπάθησε πολύ για να μην σε θυμηθεί.

Ποιος ξέρει;

Δεν είναι η ευχή του που περίμενες

Είναι η ψυχή του που θέλεις να σου χαρίσει.

Είναι ο τρόπος που θέλεις, που έχεις την ανάγκη να ακούσεις να σου λέει

¨χρόνια σου πολλά, σε αγαπώ¨.

Είναι που η ζωή σου κυλάει μέσα στο τίποτα.

Δίχως αγάπη, δίχως έρωτα, δίχως πάθος

σε ένα παιχνίδι ρόλων

σε μια πραγματικότητα πεζή, μονοδιάστατη 

δίχως συγκινήσεις, δίχως έντονα συναισθήματα.

Λες κι όλα έχουν παρέλθει, όλα έχουν συμβεί

κι έχουν πια κορεστεί.

Μα εσύ τα θέλεις όλα, Δεν ήσουν εκεί, δεν τα έζησες,

τα λαχταράς, τα χρειάζεσαι.

Θέλεις να ρουφήξεις την ζωή, τα συναισθήματα, 

να νιώσεις την ευτυχία κι ας έρθει και το δάκρυ, 

είναι κι αυτό αναγκαίο και λυτρωτικό.

Χρειάζεσαι να ζήσεις το παρόν σου κι όχι το μέλλον σου

εκείνο αργεί ακόμη.

Δεν είναι ο χρόνος που περνά και γερνάς.

Είναι που παύεις να γελάς, να αντιδράς, να αισθάνεσαι.

Μουδιάζει το σώμα σου, μουδιάζει η ψυχή σου.

Μην ψάχνεις να γυρίσεις πίσω τον χρόνο

Πάλεψε, ζήσε για το παρόν!