Πληροφορίες

Η φωτογραφία μου
Η ευτυχία κρύβεται στην δημιουργία και στην προσφορά. Ο άνθρωπος που δημιουργεί βρίσκει παραγωγικό τρόπο να εκτονώσει το πάθος του. Η δημιουργία χειροποίητων κατασκευών και αξεσουάρ αποτελεί πηγή ζωής και ψυχικής ευφορίας. Η χαρά να μοιράζομαι τις δημιουργίες μου μαζί σας είναι πολύτιμο δώρο. Κάθε κομμάτι είναι μοναδικό και δεν αναπαράγεται. Κάθε κομμάτι κλέβει αγάπη από την δημιουργό του και την εναποθέτει στα χέρια σας. Κάθε δημιουργία φτιάχνεται από χίλιες ευχές και χίλιες θετικές σκέψεις μόνο για εσάς.

Πέμπτη 7 Φεβρουαρίου 2013

ΦΟΥΡΤΟΥΝΙΑΣΜΕΝΗ ΜΟΥ ΨΥΧΗ

Το γλυκό κυματάκι στην ακτή καθώς φτάνει
δώρα φέρνει κι αφήνει, τα παλιά πίσω παίρνει.
Απαλά σκάει το κύμα και σαν χάδι γυρνάει
στην απέραντη αγκαλιά της μάνας θάλασσας 
να χωθεί πάλι πάει. 

Θάλασσά μου απρόβλεπτη να 'ξερες πόσο που μοιάζεις
εκεί που σε θαυμάζω, άξαφνα με τρομάζεις.
Κάποτε τρέμεις κι όλο αγριεύεις
παλεύεις να φτάσεις στο πουθενά μα ξεσπάς και πίσω γυρνάς.

Μοιάζει αλήθεια δειλία, ίσως κι αδυναμία το ταξίδι αυτό
δίχως τέλος κι αρχή. 
Κρύβεις την μοναξιά, δωροδοκείς την στεριά
καθώς ζητάς την επαφή που δεν είναι εφικτή.
Κι ύστερα πάλι θυμώνεις κι όλα πίσω τα παίρνεις 
σαν μικρό γλυκό παιδί που πληγώθηκε πολύ.

Μα κανείς δεν γνωρίζει πόση δύναμη κρύβεις
Θάλασσά μου εσύ! 
Απέραντη, φουρτουνιασμένη μου ψυχή. 



 
 Έχω να γράψω χρόνια! Θα είναι τουλάχιστον μια δεκαετία μέσα στο νερό. Διαβάζω όμως τα δικά σας υπέροχα γραπτά και ζήλεψα λιγάκι. Με την καλή ζήλεια όμως, εκείνη που σε κάνει να θέλεις να γίνεις καλύτερος από τον εαυτό σου, όχι από τους άλλους. Ο καθένας μας είναι μοναδικός και κανένας δεν μπορεί να του μοιάσει. Όση προσπάθεια κι αν καταβάλει κανείς, το μόνο που θα πετύχει θα είναι μια κακή απομίμηση.

Αυτές οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν πριν από μερικές εβδομάδες.
Είναι από την παραλία της Αλεξανδρούπολης.
Πριν γίνω μαμά πήγαινα συχνά στην παραλία και χάζευα τα κύματα. Τώρα πού χρόνος!
Επίσης πριν γίνω μαμά έγραφα πολύ, κάθε συναίσθημα ήταν και μια αφορμή για να πιάσω χαρτί και μελάνι και να ξεσπάσω. Τώρα τα συναισθήματα έρχονται και παρέρχονται, κρύβονται και βουλιάζουν, κουκουλώνονται για να μην φαίνονται, μα κάποτε ξεσπούν σαν την φουρτουνιασμένη θάλασσα.
 
Κατάφερα, λοιπόν ένα πρωινό να περπατήσω πλάι στην φουρτουνιασμένη θάλασσα και να τραβήξω αυτές τις υπέροχες φωτογραφίες που πολύ ήθελα να μοιραστώ μαζί σας.
Κι επειδή βρίσκω ακαταμάχητη την θάλασσα όταν φοράει τα κύματά της (αρκεί βέβαια εγώ να βρίσκομαι στην στεριά), ένιωσα την ανάγκη να συνοδέψω τις φωτογραφίες με λίγη ελεύθερη ποίηση ή όπως αλλιώς λέγεται αυτού του είδους ο γραπτός λόγος.
Όπως και να έχει δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, το σκάρωσα σε μισή ωρίτσα, δυσκολεύτηκα  και λίγο να βάλω τις εικόνες και τα συναισθήματα μέσα στις λέξεις μετά από τόσο καιρό
αλλά νομίζω ότι κάτι κατάφερα.
Τί λέτε κι εσείς?



 

2 σχόλια:

  1. Υπέροχα και τα λόγια σου σε μορφή ποιήματος, και οι φωτογραφίες σου που γεννούν όλα μαζί συναισθήματα δέους προς τη θάλασσα και έρωτα ταυτόχρονα.
    Καλό σου βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή