Γρήγορα η ώρα πέρασε
Μεσάνυχτα κοντεύουν
Πάει το φεγγάρι, πάει κι η πούλια
Βασιλέψανε
Και μόνο εγώ κείτομαι εδώ
Μοναχή κι έρημη
Ο έρωτας.... που βάσανα μοιράζει
Ο έρωτας... που παραμύθια πλάθει
Άρπαξε την ψυχή μου και την τράνταξε
Ίδια καθώς αγέρας απ' τα βουνά
Χιμάει, χτυπάει μέσα στους δρυεις
Φυσομανώντας.
Αγαπημένο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου