Καλά λέω εγώ! Καλά ήμουν στον κόσμο μου και περνούσα ζάχαρη. Όλα έμοιαζαν τέλεια! Τι το ήθελα και προσγειώθηκα στην πραγματικότητα! Τώρα όλα μου φαίνονται μαύρα. Καμιά αισιόδοξη σκέψη, τίποτα θετικό, καμιά ελπίδα για το μέλλον. Μέρα μπαίνει, μέρα βγαίνει, όλα είναι ίδια! Και κάθε λεπτό από παντού ακούς δυσάρεστα πράγματα που συμβαίνουν γύρω σου.
Φταίει κι ο χειμώνας! Νυχτώνει τόσο νωρίς! Θέλω να είμαι συνεχώς έξω από το σπίτι!
Έχει κανείς τίποτα θετικό να πει? Ν' αλλάξει λίγο η διάθεση βρε παιδί μου! Μήπως και φανεί καμιά ηλιαχτίδα στον γκρίζο ουρανό.
Αναμένω....
Γεια σου καλή μου VIP!Τυχαία σε βρήκα και τρύπωσα στο σπιτάκι σου!Με αγγιξε ο τρόπος που γράφεις.Και εγώ πολλες φορέ νιώθω έτσι όπως τα περιγράφεις.Πιστεύω πως ολοι εμείς οι ευαισθητοι άνθρωποι επηρρεάζομαστε εύκολα από την εναλλαγή των εποχων,του καιρού και δυσκολευόμαστε να προσαρμοστούμε σε διάφορες καταστάσεις ...Οπότε κάνουμε υπομονή,σκεφτόμαστε όμορφα πράγματα και το παλεύουμε όσο μπορούμε.Κάποιος καλός άνθρωπος μου είχε πει κάποτε ότι είναι μακάριος αυτός ο άνθρωπος που ξέρει να μένει στο σπίτι του κάποιες φορές χωρίς να τον πνίγει αυτό.Εγω προσωπικά τον χειμώνα ασχολούμαι με διάφορες ανέξοδες κατασκευές ,όπως βλέπω πως ασχολείσαι και εσύ!Οταν έχει καλό καιρό πάω καμιά βόλτα και γεμίζω τις μπαταρίες μου ή βρίσκομαι με φίλες.Οπότε μην αφήνεις αυτή τη μαυριλα να σε καταπλακώνει.Βρες τρόπους να χρωματίζεις τη ζωή σου!Αν και απ'ό,τι καταλαβα έχεις ένα γλυκό παιδάκι που σου δίνει πολύ χρώμα ,αλλά μάλλον το ξεχνάς!Σε φιλώ!Ελπίζω να τα λέμε...και συγνώμη για το μεγάλο σχόλιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πολύ για το εμψυχωτικό σου σχόλιο. Έχεις δίκιο, είμαστε αγνώμονες και εγωιστές συνήθως και αντί να ευχαριστούμε για τα καλά που έχουμε εστιάζουμε στα άσχημα! Πολύ θα ήθελα κι εγώ να τα λέμε. Να περνάς και θα περνάω κι εγώ από το δικό σου σπιτάκι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟλοι μας έχουμε τα σκαμπανεβάσματά μας!Μην στεναχωριέσαι!Βεβαια θα τα λέμε!Τέλεια τα κρακεράκια σου με ταχίνι !!!Φιλιά!
ΑπάντησηΔιαγραφή