12 Μαίου 1997

ΞΗΜΕΡΩΜΑΤΑ

ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ

Πώς αλλάζουν οι καιροί, οι ανθρωποι, τα συναισθήματα.... κι εγώ!

Πώς μπερδεύονται τα πράγματα, τα όνειρα, τα οράματα... κι εγώ!

Εγώ που επηρεάζομαι, που στροβιλίζομαι, που ανακατατάσσομαι, που μπλέκομαι και χάνομαι στη δίνη ενός ονείρου.

Εγώ, που όλα γίνονται ασήμαντα, σε μια στιγμή που νόμιζα πως όλη η ουσία κρύβεται σ' ένα πρόσωπο, σε μια φτηνή οπτασία.

Εγώ, που εξαργυρώνομαι για μιας στιγμής το πάθος, που φτάνω να ξοδεύομαι σε πράξεις που είναι λάθος.

Σε κάποιου ονείρου τις κρυφές πτυχές του παρελθόντος, το "είναι" μου ζαλίστηκε και μ' έσβησε στο σκότος.

Ο έρωτάς μου μπλέχτηκε σε δυο προσώπων σχήμα και έπλασε του πάθους μου το ιδανικό το κρίμα.

Τα απωθημένα μου έσβησε σε απύθμενα τοπία, σε μυστικών παλμών βοή σε ανύπαρκτα βραβεία. 

Σε ανθρώπου υπαρκτού το φως, χωρίς ψυχή και γνώση, σε ενός λεπτού αναζήτηση, σε ψυχική μου πτώση.

Στο ίδιο πάντα σκηνικό, το μίγμα ήταν το ίδιο, το τρόπαιό μου άλλαζε στου έρωτα το ημίφως.

Το σχήμα διαλύθηκε και μ' έβρισκε σε άλλου να παραδίνομαι φιλί και αναμφιβόλλου κάλλους.

Ο χτύπος μου ενώθηκε με άλλου την ουσία, σ' ανύπαρκτης παράλυσης, κρυφή μελαγχολία.

Κατάσταση συμπλέγματος, τυχαίας συνουσίας και ψυχικού μου τραύματος πράσφατης αμαρτίας.

Κατακραυγή της τρέλλας μου, της λύπης του εγώ μου, ο φόνος ενός έρωτα που ήταν για κακό μου.

Κατάφερε και διάλεξε αλλού το φως να ρίξει και να μπερδέψει έναν ρυθμό που με είχε αφανίσει.

Αρχή μιας ίσως μιας άδικης κι ανούσιας τριβής που με αναστατώνει σε όρη και σε θάλασσες μιας γαλανής σιγής.

copyright V.I.P.